Dichten is niet eng

Er wordt gedacht, gebroed, geschreven in de Mallumse Kruidenhof. Op de donderdagmorgen geurt de koffie, werken de zintuigen en vloeit de inkt. Wat voel je, proef je, hoor je, beleef je, fantaseer je …. Je geeft er als vanzelf woorden aan en laat die woorden samen klinken. Tot een gedicht. En zo verbaas je jezelf, en merk je … Dichten Is Niet Eng.

Klik op de icoontjes en lees en beluister een aantal van de gemaakte gedichten tijdens het Poezie-project van Regine Hilhorst. Of kijk hieronder de video waarin Gerrie en Roelien vertellen hoe ze het project ervaren hebben. 

Zulke fijne ervaringen verdienen een vervolg. Daarom gaat de poëzie-schrijverij door in het nieuwe seizoen. Doe je ook mee?

Thuis

Ik ben alleen in huis, een kind.
Buiten loeit een ijzige winter,
maar de kachel gloeit.
Ik krul me op in de grote zachte stoel
pak het versleten boek en zoek
het verhaal over de expeditie naar
de Zuidpool, in 1912.

Onder het licht van de lamp
sluip ik het verhaal binnen.
En zwoeg met Scott door de sneeuw.
Zijn mannen trekken sleden met proviand.
Het is ijs- en ijskoud, een harde wind
verkleumt tot op het bot.

Scott heeft de kaart, bijna zijn we op de Pool.
Daar staat een lege tent,
met onder een steen de woorden
‘I was here’. Amundsen.
Wij vloeken, barsten uit in tranen.
Kerstfeest in het houten huis,
we houden ons warm met een vuur.

En gaan terug als het voedsel op is
en de sleden verstookt.
We zwoegen door het pakijs en lijden kou.
Voeten bevriezen en de dood loert.
De laatste woorden van Scott in zijn dagboek:
in godsnaam denk aan onze nabestaanden……

Een eeuwigheid was ik op reis,
in de verre wereld uit het boek,
In mijn thuis- die grote zachte stoel.

R.B. okt.23

(Boek: Scotts laatste expeditie 1910-1912)

Hieronder een video van het gedicht 'The Party is over' eveneens van Roelien

Thuis

Thuis waar ben je?

Er mist iemand

in mijn thuis.

Bijna 65 jaar

deelden wij

ons leven

in lief en leed.

Dankbaar voor

zo’n lange periode.

Nu valt het

Thuiskomen

zonder mijn lief…

soms zwaar.

Ik mis

De blik naar elkaar,

het verstaan daarvan,

de verhalen die

je altijd meebracht

of het wachten

op het thuiskomen

het……. nooit meer…

Amen.

Het zei zo.

Gerrie 7-11 -2023

Luister hieronder naar het gedicht 'Zomaar een woord', eveneens geschreven en voorgedragen door Gerrie.

Mijn nieuwe tuin met overkapping

Een met de natuur is wat ik wil

soms de drukte van de buren

over het algemeen is het stil

we gaan over naar de qi gong

samen met Willie, een vriendschapsband

die door de qi gong aan gewicht herwon

We openen elke oefening en sluiten evenzo

bewegen onze armen, opzij omhoog, vormen een boog

richting bomen die nu vlak- het dak vormen

adem in door de neus

als onze vingertoppen boven tezamen zijn gekomen

gaan onze armen weer omlaag

voorlangs gaan onze armen met de handen plat

adem uit door de mond

drukken de opgeroepen energie naar beneden

langzaam maar gestaag

de ademtocht afgerond

Mijn schaduwtuin is opgesnoeid, de zon kan beter binnenkomen

Ach bijtjes wees maar niet bang, geen zorgen voor de dag van morgen

de klimop is gesnoeid, gedeeltelijk de bloemknoppen verdwenen

ik laat nog genoeg over van deze bloementover

de klimop dikke takkenknopen worden zichtbaar, bloot

waarmee ze onvermoeibaar voortbewogen, hoger en hoger

steeds verder groeiden en bloeiden

Ach het doet even zeer, maar ze komen weer

Regina Hermus

Thuis

Stil levens aan de wand

van hen die ik lief had

Thuis is de plant die het toch gaat doen ...

Thuis is mijn aanrecht nog niet opgeruimd,

het gerafelde rag langs het raam,

het schilderij van mijn dochter aan de muur,

mijn muziek en instrumenten

op en in de kast.

Thuis is een open deur naar morgen.

Mariken, oktober 2023