Verrassend Vilten met Miriam Verbeek
Ze zitten met zijn allen rond één grote tafel aan de koffie, wanneer ik arriveer in het mooie ronde gebouw in Neede. Een dame vertelt in detail over de verschillende handelingen van een mij onbekende kunstvorm met gel. Het valt me op hoe groot de belangstelling van de hele tafel is voor haar verhaal. Ambachtelijke kunst is hier de koek bij de koffie. Ze hebben vandaag hun zevende en laatste vilt middag.
In de andere helft van deze grote cirkelconstructie gaan ze terug aan de slag. Zeep, bubbelpapier, handdoek, water en wol zijn de basis benodigdheden. Daarnaast kleine extra versieringen in de vorm van zijdedraad. Je krijgt er heel schone handen van en het vraagt best stevig spierwerk in je armen. Het is oprollen, wrijven, kneden, masseren en nog eens wrijven, kneden en masseren.
Het is ook omdenken, vertelt een deelnemer met krakende hersenen me. Daar waar je wrijft, wordt het vilt niet langer zoals je misschien zou verwachten. Het gaat net krimpen. Als je ergens dikker vilt wil voor bijvoorbeeld de bodem van de vaas-omhulling die ze vandaag maken, kun je dus daar het vilt naartoe bewegen en dikker laten worden.
Ik reis de grote tafel rond en zie rondom deze ene opdracht (vaas-omhulling) een veelheid aan kleurcombinaties (slechts twee kleuren of heel veel kleuren in 1 werkstuk), vormen (ronde en rechte vormen), groottes (kleine en robuuste), patronen (grillige of rechte afwerkingen aan de rand, kleine draadjes of grove lijnen in de vilt verwerkt). Ik zie kunstwerk en ambachtelijke kunstenares beiden personages worden in een heel persoonlijk verhaal. Roos en grijs als lievelingskleur van en cadeau voor haar dochter haar nieuwe woning.
‘’Ik vond het thuis vilten eerst erg stresserend maar nu weet ik dat het simpelweg op mijn aanrecht kan.’’
‘’Je aandacht moet je bij dit ene ding houden en dat is heel lekker.’’
Miriam die mensen leert vilten van vijf tot vijfentachtig jaar, moest ook omdenken. Ze had omwille van het diverse aanbod van Kreggel & Kwiek niet verwacht dat ze een groep mensen zou ontmoeten die zo kundig en gepassioneerd zouden zijn. De meeste van deze groep wil volgend seizoen weer samen met haar aan de slag. Miriam nam hen nu mee van de basis van vlak vilten naar driedimensionaal vilten.
Als ik één van de deelnemers vraag naar een toekomstdroom met vilten, komt na enige aarzeling een verhaal over een heel oud stuk hout, een boomstam half verrot dat ze thuis heeft en waar ze met vilt een sculptuur van wil maken. Niet een simpele omhulling maar een samenspel van hout en vilt dat één organische structuur vormt.
‘’Het is heel verslavend.’’
Kunnen we dat ook met de wereld doen? Roep ik hen toe. Een samenspel met vilt. De lantaarnpalen, de bomen, de balustrades van bruggen, de klimaatcrisis, de kloof tussen rijk en arm, de ontbossing en de bodemuitputting. Kunnen we vilt-brigades oprichten waar de vilt-kunst ons allen omhult? De trage krachtige masserende bewegingen van 55+ vrouwen die alles wat pluizig, slijmerig of mensonwaardig is in deze wereld tot een stevige maar nog steeds zachte textuur kneden? Net zolang kneden als nodig. Tenslotte gebeurt dit als je samen vilt volgens één van de dames:
‘’Je wordt steeds meer één.’’
Ware Woorden - Ruth Hendrickx
Fotografie: Guido Bogert
